Waar we bij de vrijstaande beelden de lijnen van de vijfhoek nog op sierlijke wijze naar elkaar laten toelopen of van elkaar laten verwijderen beslissen we dit los te laten. De lijnen lopen vanaf nu evenwijdig aan elkaar. We ontwikkelen een module. Door deze te repeteren, spiegelen en stapelen ontstaan steeds weer nieuwe beelden. De beelden lijken als je erom heen loopt steeds van karakter te veranderen. Doordat het moeilijk is visueel grip te krijgen op wat je ziet blijft het beeld ongrijpbaar.
Deze onbereikbaarheid resoneert in de titel van deze serie werken die het zwaartepunt vormen voor de expositie bij BOS Fine Art in Juli 2020. De tentoonstelling zal bestaan uit 11 concrete sculpturen en een abstract sculptuur.
De samenkomst van deze twee verschillende uitgangspunten roept de vraag op: Is het concrete het decor voor het geabstraheerde beeld dat in relatie staat tot de voor ons tastbare werkelijkheid, of is het juist andersom, dat de werkelijkheid het decor is voor de concrete beelden?